Damar Wulan lagi lungguh ijen ing ngarep omah, sajak lagi ngalamun.
Atine goreh amarga akeh kancane sing arep golek pengalaman lan ilmu nang kutha.
Dheweke duwe krenteg kepengin menyang kutharaja ngabdi ing Kedhaton Majapahit,
ananging ora tega ninggalake ibu lan eyange. Damar Wulan pancen wis yatim,
ramane biyen patih ing Majapahit seda nalika dheweke isih cilik. Damar Wulan
digawa ibune mulih ing desa lan manggon dadi saji karo eyang Begawan
Mustikamaya.
Babak 1
Ibu :”Damar
wulan, ana apa ta, kok sajak goreh. Daksawang kawit mau kowe kok mung nglangut
meneng wae. Biasane isuk-isuk wis tumandhang gawe mbantu eyang, kok kawit mau
mung lungguh kemul sarung ing ngarep omah.”
Damar wulan :”Boten wonten napa-napa
kok bu, namung kirang sekeca badan kula.”
Ibu :”Nek
ora kepenak ya kana, ndang tuku obat apa priksa nang dokter.”
Damar wulan :”Boten sisah
Bu, mangke rak mantun piyambak.”
Ibu :”Ya,
ora! Kudu kokpriksakake mengko mundhak kebanjur. Wis kana ndang, mangkata arep
tuku obat apa nang dokter?”
Damar wulan :”Boten sisah
bu, kula boten napa-napa kok.”
Ibu :”Piye
ta, bocah iki jare ngomong lara, jare ora. Kowe sejatine kenangapa apa mikir
apa ta?
Dumadakan
eyange Begawan Mustikamaya rawuh.
Eyang : “Ana
apa kok ribut-ribut?”
Ibu :”Niki
lho rama, Damar wulan gawe bingunge wong tuwa, cobi rama ingkang mundhut pirsa
dhumateng larenipun genahe wonten napa?”
Eyang :
“Ana apa ta le, menawa ana kang kudu dirembug ayo dirembug bareng-bareng supaya
gampang sik ngluwari, aja kok pendem dhewe mengko malah mundhak lara awakmu.
Wis blaka suta, cekak aos wae ana apa?”
Damar wulan :“
Mekaten eyang, sejatosipun kula kepengin dhateng kutharaja Majapahit. Kula
kepengin nyambut damel wonten mrika ugi ngangsu kawruh.
Eyang :”Oalah,
le…le kowe kepengin menyang kutha ta? Wis ora krasan pa, urip ning desa.”
Damar wulan :”Boten
mekaten eyang, kula namung kepengin nambahi seserepan tambahing ilmu. Mbok menawi
begjane kula saged pikantuk pedamelan ingkang sae supados samangke saged
mulyakaken ibu kaliyan eyang.”
Eyang :”Oh
kaya mangkono karepmu ta, ya wis menawa kuwi wis dadi tekadmu eyang mung
maringi pangestu wae, ananging kowe njaluk ijin dhisik karo ibumu entuk apa
ora?”
Damar wulan :”Kados
pundi ibu, kula kepareng punapa boten pados padamelan wonten ing kitha?”
Ibu :”Ngger
sejatine ibumu abot, ngeculke kowe ing kutharaja. Jalaran kowe durung tau
menyang kutha. Mengko kowe nyasar ora bisa bali banjur kepiye ibumu?”
Damar wulan :
“Sampun kuwatos ibu, kula saged njagi dhiri kula piyambak. Eyang sampun maringi
ilmu kathah dhumateng kula. Donga pangestunipun ibu mawon, supados samangke
kula saged kasil pikantuk padamelan.”
Ibu :”Ya
wis, menawa mangkono ibu percaya karo kowe. Ibu mangestoni, nanging aja lali
menawa sela tilikana eyang lan ibumu!”
Damar wulan :”Matur nuwun
ibu.”
Eyang :”Supaya
kowe ora bingung satekane kutharaja kowe njujugana daleme Patih Logender.
Piyambake isih pamanmu matura menawa kowe wayahe Eyang Manikmaya.”
Damar wulan :”Kasinggihan
eyang.”
Babak 2
Layang Seta
lan Layang Kumitir putra kembare Patih Logender lagi dolanan panahan ing ngarep
omah.
Damar Wulan :”Kula
nuwun…..kula nuwun……”
Layang Seta :”
Sapa kowe…arep ngapa teka ing omahku? Arep njaluk sumbangan ya?” (sajak curiga
marang Damar Wulan)
Layang Kumitir :”Kangmas,
wong kuwi kok sajak nyalawadi (ngomong bisik-bisik karo Layang Seta)
Damar Wulan :”Nyuwun
pangapunten punapa punika leres dalemipun Patih Logender?”
Layang Seta :”Lha kowe
sapa? Arep ngapa nggoleki Ramaku?”
Damar Wulan :”Kula
Damar Wulan saking dusun, kadhawuhan Eyang Begawan Manikmaya sowan Patih
Logender menawi sampun dumugi kutharaja.”
Layang Kumitir :”O….cah
ndesa ta, layak kurang gaul. Terus nek
wis ketemu rama kowe arep ngapa?”
Damar Wulan :” Kula kepengin
nyambut damel wonten ing kedhaton Majapahit.”
Layang Seta :”Oalah
kowe arep kerja nanging arep njaluk tulung ramaku supaya kowe bisa ketampa,
ngono ta? Wah…..lha menawa kaya ngono kuwi rak jenenge KKN. Ora kena kuwi, kowe
kudu usaha dhewe. Penakmen…aku wae biyen melu daftar lan seleksi je….”
Layang Kumitir :”Kangmas,
panjenengan biyen pas seleksi yo jane ora ketampa ta? Nanging merga rama dadi
patih trus ketampa ta?”
Layang Seta :”Hush…
meneng wae, aja kokcritakna kuwi ki wadi ora kena crita karo sapa wae!”
Layang Kumitir :”Njajal
ditakoni ijasahe apa, gek..gek…ijasahe mung SD.”
Layang Seta :”Lha
ijasahmu apa lan ketrampilanmu apa?”
Damar Wulan :”Kula
sarjana fresh graduate, kula saged
komputer, Bahasa Inggris inggih lancar test TOEFL kula meh 900.”
Layang Kumitir :”Wah..lumayan
pinter. Kangmas panjenengan kalah, test TOEFL ora tau lulus. Les komputer
seprana seprene ora ana undhake, ngetik isih salah-salah terus.
Layang Seta :”Ora
usah mbukak wadi, kowe wae isone mung nyontek aku kok. Wis kana ndang diterna
sowan rama.”
Layang Kumitir :”Inggih,
Kangmas ngestoaken dhawuh.”
Babak 3
Patih Logender :”O…kowe
iki wayahe Begawan Manikmaya? Ehm….aku ki ya isih kapernah pamanmu.”
Damar Wulan :”Kasinggihan
Paman, kula Damar Wulan badhe nyuwun tulung dipunpadosaken padamelan.”
Patih Logender :”Aja
sumelang… ing Majapahit iki akeh pegaweyan, kowe arep nyambut gawe apa wae ana.
Ning ya kuwi…kudu duwe ketrampilan lan pengalaman kerja. Lha…pengalamanmu apa?”
Damar Wulan :”Rumiyin
kalih kuliah kula nyambut damel wonten ing rental komputer kaliyan ojek on
line.”
Patih Logender :”Lha nek nang
omah kerjamu ngapa?”
Damar Wulan :”Kula ngopeni
jaran kagunganipun eyang, pados suket lan kayu.”
Patih Logender :”Oh
ngono. (karo manggut-manggut). Ya, wis mengko tak goleke gaweyan njajal sesuk
tak takon bagiyan apa sing isih nampa pegawai. Kanggo sauntara nunggu panggilan
kowe kerja nang omahku ndhisik.”
Damar Wulan :”Matur
nuwun Paman, lajeng padamelan punapa ingkang kedah kula ayahi wonten ing
mriki?”
Patih Logender :”Padha
gaweyanmu karo sik ning desa, goleka suket kanggo jaran-jaranku sing cacahe ana
30 kae!”
Damar Wulan :” Kasinggihan
Paman, ananging punika boten dangu ta, Paman?”
Patih Logender :”Ya…nonton
situasi, menawa ana lowongan ya mung sedelok menawa ora ya, kudu sabar nunggu.
Tinimbang ora ana gaweyan golek suket ndhisik ya ora papa ta?”
Damar Wulan :”Inggih Paman.”
Patih Logender :”Dadi
wong kuwi ya kudu sabar, nyambut gawe kuwi saka sik rekasa dhisik nek tlaten
nyambut gawene lan apik suwe-suwe bisa munggah pangkat.”
Damar Wulan :”Sendika Paman,
kula ndherek dhawuhipun Paman mawon.”
Damar Wulan
banjur ndherek Patih Logender suwene telung sasi. Saben dina dheweke golek
suket kanggo jaran kagunggane Patih Logender. Dyah Ayu Kencana Wungu ratune
Majapahit kagungan sayembara sapa sing bisa ngalahake Kebo Marcuwet bakal
didadekake garwane. Damar Wulan melu sayembara lan bisa ngalahake Kebo
Marcuwet.Wusanane Damar Wulan dadi garwane Dyah Ayu Kencana Wungu ratune
Majapahit.
EmoticonEmoticon